κυοφορούμενο

(Νομ.). Ονομασία του εμβρύου στη νομική ορολογία. Το δίκαιο αναγνωρίζει δικαιώματα στο κ., καθορίζοντας με γενική διάταξη το εξής: «Ως προς τα δικαιώματα που του επάγονται, το κ. θεωρείται γεννημένο, αν γεννηθεί ζωντανό». Αν γεννήθηκε ζωντανό, αν έζησε έστω και ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά τον τοκετό, έχει ικανότητα δικαίου και δικαιώματα. Αν όχι, για το αστικό δίκαιο θεωρείται ότι δεν υπήρξε ποτέ. Εκτός από αυτή τη γενική διάταξη, υπάρχουν πολλές ειδικές διατάξεις που αναφέρονται στο κ., ιδιαίτερα στο κληρονομικό δίκαιο, γιατί και το κ. μπορεί να είναι κληρονόμος και κληροδόχος. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για τη διατροφή της μητέρας του κ. κληρονόμου, τον κηδεμόνα κληρονομιάς κλπ. Πολλά επίσης ενοχικά δικαιώματα (αποζημίωση για τη θανάτωση του πατέρα, τη δυνατότητα δωρεάς, τα δικαιώματα για τους καρπούς πράγματος κ.ά.) αναγνωρίζονται και εξασφαλίζονται στο κ. από το δίκαιο. Τέλος, το ποινικό δίκαιο προβλέπει την προστασία του κ. με την τιμωρία της άμβλωσης, της εγκατάλειψης της εγκύου κλπ.